Zpiderland

Thursday, August 30, 2007

Δεν ειμαι καν μια στατιστικη

Προσέξτε τι ψηφίζετε, τι σκέφτεστε, τι νιώθετε. Ισως μια μέρα το "είναι" σας να γίνει ποσοστό σε τηλεοπτική δημοσκόπιση.

Είναι αγαπημένη συνήθεια εφημερίδων και καναλιών να παρουσιάζουν ατελείωτες δημοσκοπίσεις κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου. Πιασάρικα γραφήματα και αφορμή για συζήτηση και συμπεράσματα. Τίποτε το μεμπτό σε όλα αυτά. Πόσες από τις δημοσκοπίσεις είναι όμως στα αλήθεια έγκυρες;
Το παρόν κείμενο δεν αποτελεί αιχμή για κάποια συγκεκριμένη εταιρεία. Σκοπός είναι η παρουσίαση ορισμένων λανθασμένων εφαρμογών ώστε να μπορεί να δει κανείς πίσω από τα νούμερα και τους αριθμούς.

75% περίπου των ερωτηθέντων δηλώνει σε πρόσφατη μελέτη ότι δεν άλλαξε γνώμη για τη ψήφο που πρόκειται να δώσει.
Εδώ υπάρχουν 2 ερμηνείες.
Η μια έχει να κάνει με την απάθεια του κόσμου που επιλέγει να ψαρώνει σε ασύμμετρες τακτικές και η άλλη αφορά σε αδυναμία της μελέτης.
Δεν είναι λίγες οι φορές που τα αποτελέσματα μιας έρευνας δίνουν αποτελέσματα που μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλοτρόπως.
Παράδειγμα: "Εχει αλλάξει η γνώμη σας σχετικά με το θέμα της ψήφου μετά από..."
Αποτελέσματα:
72% Όχι καθόλου'
4% Μάλλον όχι
10% Μάλλον ναι
...

Το συμπέρασμα που μπορεί να βγάλει κάποιος είναι ότι τα δύο μεγάλα κόμματα έχουν πετύχει συσπείρωση των ψηφοφόρων τους. Με μια δεύτερη σκέψη όμως μπορεί να αντιληφθεί κανείς ότι ο ψηφοφόρος που ούτως ή άλλως θα ψήφιζε κάποιο μικρό κόμμα ανήκει στο 72%, άρα είναι αφελές να βγάζουμε συμπεράσματα από τέτοιου είδους αναλύσεις. Παρ'όλα αυτά μην ανησυχείτε, είμαι σίγουρος ότι την ώρα της ψήφου το γκανιάν δίπολο ΝΔ-ΠΑΣΟΚ θα σαρώσει.


Εκτός από τα ποσοστά των εκλογο-μετρήσεων όμως υπάρχουν και τα άλλα των συναισθημάτων:

46% των ερωτηθέντων δηλώνουν ότι νιώθουν λύπη & στεναχώρια ενώ το 42% απαντάει ότι νιώθει οργή & θυμό. Χρόνια τώρα ασχολούμαι με τη στατιστική και αυτό τη μανία να παρουσιάζονται τα πάντα σε ποσοστά δεν την καταλαβαίνω. Να μου πεις 60% των φοιτητών καπνίζουν σε αντίθεση με το υπόλοιπο 40% το καταλαβαίνω. Αλλά να μου λες ότι το 46% λυπάται ενώ το 42% οργίζεται μου φαίνεται τουλάχιστον αφελές. Να πιστέψουμε δηλαδή ότι το 42% που οργίζεται δε νιώθει καθόλου λύπη ε; 5-10 συναισθήματα αραδιασμένα σε ένα χαρτί και εσύ πρέπει να διαλέξεις ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα. Γραφήματα να έχουμε να παρουσιάζουμε και κουβέντα να γίνεται...

Είναι αυτή η ρημάδα η μεταμοντέρνα εποχή που φοριέται πολύ στις μέρες μας. Ολα μετριούνται σε νούμερα. Συναισθήματα σε ποσοστά, θύματα κοστολογημένα σε ευρώ, ηθική σε δόσεις.

Labels:

Wednesday, August 29, 2007

Tony Wilson - Factory Records

Χορταστικό το σημερινό αφιέρωμα του Πορτοκάλογλου (με τη συνδρομή του Γαβρίλιου;) στην Factory Records και τον Tony Wilson με αφορμή το θάνατό του [20/2/50 - 10/8/07]. Ολόκληρη η διαδρομή του Wilson από το Club Factory ως τη Hacienda και το Machester στην ακμή του. Το πρώτο βινύλιο της Factory, το single των New Order με το πανακριβο εξώφυλλο που έμελλε να γίνει μια από τις μεγαλύτερες εμπορικές επιτυχίες {Blue Monday / Factory 73}, η ανακάλυψη των Joy Division, το "βάσανο" Happy Mondays και πολλά άλλα για όσους τυχερούς έζησαν την εποχή από κοντά και για όλους τους υπόλοιπους οπαδούς που δημιουργήσαμε τις δικές μας αναμνήσεις μέσα από τη μουσική και τον κινηματογράφο.
Αν όλα αυτά σας ακούγονται άγνωστα τότε κακώς δεν έχετε δει ακόμα το 24 hour Party People. Ο κινηματογραφικός Tony Wilson (Steve Coogan) εξακολουθεί να είναι από τους πλέον αγαπημένους μου χαρακτήρες.
Ο ίδιος ο εκκεντρικός Wilson έστειλε προσκλητήριο της κηδείας του για να φύγει τελικά στις 10 Αυγούστου του 2007 χρησιμοποιώντας φέρετρο με Label 'Factory 501'


ΥΓ: Ενα μπράβο στον Republic και για τη στάση που κρατάει αυτές τις ημέρες σε ότι αφορά στο θέμα της επικαιρότητας σε ένα καλοκαίρι που συνεχίζει να μετράει απώλειες.

Monday, August 27, 2007

Συγκεντρωση Διαμαρτυριας


ΑΦΗΣΑΤΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΑΧΤΗ. ΓΙΑΤΙ;

ΟΛΟΙ ΣΕ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ.

Τετάρτη 29 Αυγούστου, στις 7 το απόγευμα. Στην πλατεία Συντάγματος και σε κάθε κεντρική πλατεία κάθε πόλης σε ολόκληρη τη χώρα. Φορώντας μαύρα.

Αποδοκιμάζουμε το αίσχος χωρίς πολύχρωμες σημαίες. Πενθούμε για την απώλεια των συνανθρώπων μας χωρίς να συνδέουμε την πρωτοφανή καταστροφή με προεκλογικές σκοπιμότητες. Δίνουμε το παρόν και στεκόμαστε απειλητικά απέναντι σε οποιονδήποτε επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί την τραγωδία για οποιοδήποτε όφελος.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΞΕΧΕΙΛΙΣΕ.


http://anadasosi.blogspot.com/

- - - - - - - - - - - -

* Πολύ ενδιαφέρουσες οι απόψεις -όπως και τα λινκς- σε ότι αφορά στη διαμαρτυρία αλλά και στην παρούσα κατάσταση γενικότερα σε σχετικό post του Crazy Monkey


** Πληροφορίες για ανθρωπιστική βοήθεια [#1, #2]

Friday, August 24, 2007

No Sense

Ειλικρινά αυτούς που πηγαίνουν στο γήπεδο και σπάζουν τα κεφάλια τους μπορώ να τους κατανοήσω. Μέχρι ενός σημείου μπορώ να αντιληφθώ τους λόγους που ωθούν έναν ανεγκέφαλο πιτσιρικά να σπάσει αυτοκίνητα στο δρόμο, να κάψει καθίσματα στην κερκίδα ή να πλακωθεί με έναν άγνωστο επειδή τυχαίνει να φορούν κασκόλ διαφορετικού χρώματος. Εξάλλου όλοι ξέρουμε ποιοι είναι. Ο Μπάμπης ο σουγιάς, ο Αντώνης ο κατσαβιδάκιας, ο Γιάγκος ο πεταλούδας κτλ.
Αυτό που δε μπορώ να κατανοήσω είναι ότι υπάρχουν ακόμα στις μέρες μας άνθρωποι που γεμίζουν τις πλατείες σε κάθε ομιλία του αγαπημένου τους πολιτικού αρχηγού. Να βγάζει λόγο ο κάθε Γιωργάκης - Κωστάκης και τα πλήθη να ζητωκραυγάζουν και να φωνάζουν εν χορώ όποιο γελοίο σύνθημα τους σφυρίξουν. Ποιοι είναι αυτοί που γεμίζουν τις πλατείες; Ποια είναι τα όνειρά τους; Τι περιμένουν από τη ζωή; Σε τι ελπίζουν; Ακατανόητο...

Sunday, August 19, 2007

Μονο οργη

Δεν ξέρω πως να αρχίσω και τι να πω. Οποιος πέρασε χθες βράδυ μια βόλτα από Καλαμαριά θα ένιωσε τι θα πει οργή και αγανάκτηση. Με τους κάδους απορριμμάτων πεσμένους κατα μήκους όλων των κεντρικών δρόμων εις ένδειξη διαμαρτυρίας το μόνο σίγουρο ήταν ότι είχα χάσει κάποιο επεισόδιο. Σήμερα έμαθα. Ντροπή και κρίμα τίποτε άλλο.