2 Σεπτεμβρίου: Reunion Party

Βασίλης Θεμελής, Κύριος Ρύκιος, Νίκος (Καρράς) Τερζογλου, Νίκος Κατανάκης

Για το Μουσικό Δίαυλο τα έχουμε ξαναπεί. Παρακαλώ για να μην τα ξαναγράφω ρίξτε μια ματιά στο παλαιότερο άρθρο (έχουν ενδιαφέρον τα σχόλια) του Zpiderland ή στο άρθρο του Oneiros (εδώ).

Όσοι βρεθούν στο reunion party τους Μουσικού Δίαυλου την ερχόμενη Παρασκευή ελπίζοντας σε μια φανταστική βραδιά, ίσως και να ξενερώσουν αν και ποτέ δεν ξέρεις. Θέλω να πω πως δε νομίζω ότι θα δούμε κάτι το φαντασμαγορικό την Παρασκευή το βράδυ, αλλά από την άλλη η μαγεία του ραδιοφώνου ποτέ δεν περιείχε κάτι το φαντασμαγορικό. Τα πολλά λόγια και τις extreme καταστάσεις αφήστε τα σε αυτούς που εκμεταλλεύονται και κακοποιούν το ραδιόφωνο πουλώντας εμπορικά τραγούδια, ακολουθώντας συμβατικές γραμμές κτλ.
Οι παραγωγοί του πειρατικού Μουσικού Δίαυλου (της περιόδου 1986-1989) θα μαζευτούν ξανά για να μας προσφέρουν μια βραδιά αναβίωσης των 80's αφιερωμένη εξαιρετικά στον "δάσκαλο" Γιώργο Αλεξίου (από Λευτέρη Λάλο) που απεβίωσε τον προηγούμενο Δεκέμβρη. Στο πάρτυ θα βρίσκεται ως guest και ο Matτhew Fisher των Procol Harum.
Όσοι 40ρηδες υπήρξαν ακροατές του Αλεξίου ή του Μουσικού Διαυλου γενικότερα, θα πρέπει να δώσουν το παρόν. Εγώ ως νεότερος θα παραστώ στην εκδήλωση μόνο και μόνο για να ακούσω τις μουσικές των ανθρώπων που εμφανίζονται στην υπέροχη αυτή φωτογραφία που τσίμπησα από το site του Νίκου Κατανάκη. Θα είμαι εκεί περιμένοντας τους Stranglers και αν είμαι τυχερός ίσως πετύχω και τους Mushrooms.


Σχετικά sites:
http://www.mousikosdiavlos.gr/
http://www.lalos.gr/
http://www.katanakis.freewebspace.com/

Update:
#1 Μην κουράζεστε όλα τα σχετικά λίνκς εδώ
#2 Αν σας ενδιαφέρει η περίπτωση μην παραλείψετε να δείτε αυτό το άρθρο.

In Glass

Έκθεση I: Μέσα απ' το γυαλί

Το 'πα και το κανα ο ξεδιάντροπος. Υποσχέθηκα έκθεση φωτογραφίας προχθές και νατηνε την πράττω σήμερα. Μάλιστα αποφάσισα ως δηλωμένος κακιτέχνης να υπερασπιστώ τα έργα μου και να τα προωθήσω σα να πρόκειται για απαύγασμα Τέχνης υψηλού επιπέδου.
Μμμ για να σκεφτώ και καμιά πιασάρικη ατάκα για να προλογίσω...
Ναι το βρήκα

Το κάθε ένα από τα ποτήρια που ακολουθούν έχει μια ξεχωριστή προσωπικότητα. Σαν τους ανθρώπους. Όταν τα κοιτάζεις μονοδιάστατα από συνηθισμένη οπτική γωνία σου μοιάζουν με κοινά ποτήρια. Όταν όμως προσπαθήσεις να τα κοιτάξεις από ξεχωριστή οπτική, διαπιστώνεις πόσο εντυπωσιακό μπορεί να είναι το αποτέλεσμα. Απρόσμενο. Τελείως διαφορετικό από αυτό που είχες υποθέσει ότι θα έβρισκες μετά την πρώτη ματιά

Τώρα μάλιστα η σάλτσα έδεσε

Παρακαλώ μην πράξετε 'Αποθήκευση Δεσμού ως...' Τα έργα πωλούνται στην προνομιακή τιμή των 50 ευρώ το κομμάτι. Προτιμήστε την οικογενειακή συσκευασία - 500 ευρώ όλα μαζί.
Δγιαλέχτε.

Ατέρμονες Αναζητήσεις II

Αχ καλέ τα μάθατε; Μετά την επιτυχία του 1ου γυρίστηκε και sequel.

Ατέρμονη Αναζήτηση

Οι Rεbεlοσοφικές αναζητήσεις του ζουπερ ήρωα Zpi συνεχίζονται για σήμερα στο μπλογκ των Αδαμαντιστών ΠΑΟΙΔΓΙΑ.

Εφχαρίστο Γκαμπρέν

Κακιτεχνίες

Από ότι φαίνεται κάπως έτσι θα μείνει το template, τουλάχιστον μέχρι να μου την ξαναβιδώσει. Χαριτωμένο το background με τους ψευτοπλανήτες (pic 1) αλλά μου φαίνεται κάπως κουραστικό. Προτιμώ να αφήσω κάτι πιο λιτό που να μην κουράζει τόσο πολύ το μάτι.
Αλήθεια κατάλαβε άραγε κανείς από τι ήταν φτιαγμένοι οι πλανήτες; Δε νομίζω. Πως να το καταλάβει άλλωστε. 2 διακοσμητικά καντηλάκια + μια λάμπα + ένα ποτήρι πάνω σε μαύρο φόντο με μερικά photoshopικα αστεράκια για γαρνιτούρα και να'σου ένα σύμπαν. Περισσότερο όμως μου άρεσε το πρώτο κολαζ που ανέβασα σε παλαιότερο ποστ (pic 2). 2 μόλις διακοσμητικά καντηλάκια σε μαύρο φόντο αρκούσαν για ένα συμπαντο-φουτουριστικό αποτέλεσμα.
Τη γνώμη μου για την τέχνη την έχω ξαναπεί (βλ. Παραλήμartα - το ποστ αυτό αρχίζει να μοιάζει με ανασκόπηση ή μου φαίνεται;). Ποιος μπορεί να ορίσει τι είναι τέχνη, να την κρίνει, να τη βαθμολογήσει κτλ. Με τα δυο αυτά χαζολογήματα δε διεκδικώ θέση στο καλλιτεχνικό Hall of Fame. Πιστεύω ότι κέρδισα όμως να δικαίωμα να αυτοαποκαλούμαι κακιτέχνης, λέξη ιδιαίτερα δημοφιλή στους αδαμαντιστές (εδώ κι εδώ-ΠΑΟΙΔΓΙΑ).
Το καλοκαίρι έφαγαένα μικρό κόλλημα με τη φωτογραφία. Δε φωτογράφιζα ανθρώπους ή τοπία παρά μόνον ποτήρια και διακοσμητικά καντηλάκια. Μια ιδέα από ημιεπεξεργασμένα καντηλάκια (μόνον κόψιμο - καμία τροποποίηση) πήρατε. Για να αποδείξω τι ψωνάρα-κακιτέχνης είμαι θα συγκεντρώσω τις ποτηρο-φωτογραφίες και θα κάνω μια χαζο έκθεση. Οι φωτογραφίες θα παρουσιαστούν αυτούσιες χωρίς καμιά επεξεργασία.

Pic1 Pic2

Template Problem

Τον Αύγουστο έκανα αρκετά μαστορέματα στο μπλογκ και ενώ πίστευα πως είχε βελτιωθεί η μούρη του μπλογκ, διαπίστωσα χθες πως υπήρχε πρόβλημα στην περίπτωση που ο χρήστης επισκεπτόταν το μπλογκ χρησιμοποιώντας Internet Explorer. Τα κείμενα εμφανίζονταν πολύ πιο κάτω, ακριβώς μετά το τέλος των εικονιδίων του sidebar.
Αντε να βρούμε τώρα τις πταίει. Το νέο background, η μπάρα του Search που καβάτζωσα από το αντίστοιχο ποστάκι του CM, οι λεζάντες που προστέθηκαν στο sidebar ή κάποια άλλη ανακατανομή σε εικονίδια και λινκς;
Τρέχα γύρευε.
Αρχικά σκέφτηκα να αφήσω του επισκέπτες που χρησιμοποιούν IE στη μοίρα τους, αλλά τα καταραμένα στατιστικά λένε πως το 54% των επισκεπτών χρησιμοποιούν IE. Αν αφαιρέσουμε τις δικές μου επισκέψεις φαντάζομαι ότι το ποσοστό θα βγαίνει γύρω στο 60%. Κρίμα δεν είναι 6 στους 10 να βλέπουν προβληματική μόστρα;
Κάθισα λεπόν κι έκανα πειράματα να βρω τι φταίει. Μην τα πολυλογώ τελικά έφταιγε ο κώδικας της μπάρας εύρεσης (Search in Zpiderland). Κάτι δεν πήγαινε καλά στο IE , του πεφτε πολύ μεγάλη και έβγαζε πρόβλημα φαίνεται. Επειδή μου άρεσε η μπάρα είπα να μην την πετάξω και συνέχισα να κάνω δοκιμές.
Τελικά από τον αρχικό κώδικα που ανέβασε ο CM άλλαξα το padding:4px;width:20em; σε padding:4px;width:17em;

Με Firefox το αποτέλεσμα μου φαίνεται ολόιδιο, με IE όμως υπάρχει διαφορά. Τα κείμενα χωράνε και εμφανίζονται κανονικά στην αρχή του μπλογκ, εμφανίζεται όμως ένα πρόβλημα αισθητικής προς τα δεξιά.

Αγαπητοί μου IE επισκέπτες παρακαλώ συμβιβαστείτε για την ώρα με τούτο το αποτέλεσμα. Δε νομίζεται όμως ότι ήρθε η ώρα να εγκαταλείψετε επιτέλους το Internet Explorer. Την επόμενη φορά δε νομίζω ότι θα έχω το χρόνο και τη διάθεση να ψάξω να βρω το πρόβλημα. Για όποιον βαριέται να ψάχνει στο Google πέταξα κι εγώ ένα εικονίδιο-λινκ κάτω αριστερά στο Sidebar που οδηγεί στο Firefox.

Παρακαλώ όποιος θεωρεί ότι η εμφάνιση του μπλογκ δεν είναι ικανοποιητική αισθητικά, ας κάνει το κόπο να μου το γράψει σε comment αναφέροντας και το πρόγραμμα πλοήγησης (Internet Explorer, Moz Firefox κτλ) που χρησιμοποιεί.
Δεκτές και οι όποιες προτάσεις - συστάσεις.

Εφχαρίστο

Gambling Mix

Πολλές ταινίες έχουν ως κύριο θέμα τον τζόγο.
Τι θα γινόταν όμως αν κάθονταν όλοι οι παίχτες στο ίδιο τραπέζι;

Η συνέχεια στο Cine Blog

Last Warning

Προτελευταίο Σου Κου του Αυγούστου και τελευταία ευκαιρία για μια βουτιά Οι υποχρεώσεις περιμένουν και από Δευτέρα η ομπρέλα αυτή θα πρέπει να έχει κλείσει οριστικά. Δεν ξενερώνουμε απλά τα γράφω μπας και το πάρω απόφαση...

Crop Cyrcles

A) Μήνυμα εξωγήινων
Β) Σημάδια από Κεραυνούς
Γ) Φονικοί Διαβήτες
Δ) Αγγλικό Χιούμορ

Πιθανές Λύσεις:
Λύση1
Λύση2 (1ο σχόλιο)

Ελεος

Άλλοι καπηλεύονται την ανθρώπινη δυστυχία για λίγη δημοσιότητα (από ttallou)
και άλλοι για να πουλήσουν νεκρόφυλλα (από Vjay και Οζυμανδία)

Τι σου ζήτησα ρε Θεέ τέλος πάντων...

τουτ τουτ κλκ
-Εμπρός;
-Ελα Θεέ εσύ;
-Ναι ποιός είναι;
-Ελα ρε που δεν κατάλαβες, Zpi
-Zpi αγόρι μου, που χάθηκες βρε ψυχή;
-Ελα ρε Θεε κοφ'την πλάκα. Λες και με γύρεψες καθόλου.
-Καλά καλά μην αρχίζεις τη γκρίνια κατευθείαν. Μπορώ να σε βοηθήσω σε κάτι;
-Λοιπόν άκου Θεε. Αύριο Σάββατο έχω γενέθλια και θέλω όταν βγω έξω με την παρέα μου να παιχτεί τρελό σκηνικό.
-Σαν τι δηλαδή;
-Να ας πούμε εκεί που θα πίνουμε τα ποτάκια μας, να σκάσει ξαφνικά ένα ουράνιο τόξο μες το σκοτάδι με ζωντανά χρώματα και να γράφει 'Χρόνια πολλά Zpi'.
-Απαπα τι είναι αυτά που λες. Αποκλείεται. Άλλο άλλο.
-Μμμ τότε ίσως εκεί που θα πίνουμε τα ποτάκια μας, να μου ορμήξει το μανεκεν που κάθεται στην υποδοχή του μαγαζιού και να μ'αρχίσει στα φιλιά.
-Ναι, για να σκεφτώ...Τι είπες πως θέλεις να γράφει το ουράνιο τόξο;
-Ασε ρε Θεε μας πουλάς κι εσύ πνεύμα τώρα. Ωραία αφού ξηγιέσαι έτσι, πρότεινε μου κάτι εσύ
-Κάτσε να κοιτάξω τις σημειώσεις μου. Μμμ α μάλιστα. Ναι βέβαια βέεβαια αυτό είναι.
-Τί είναι ρε Θεε τι βρήκες;
-Άκου να δεις. Παρασκευή 12 Αυγούστου σήμερα γιορτάζει η Νεράιδα. Μου ζήτησε να ρίξω μερικά αστέρια σήμερα για να κάνει ευχή. Ε λοιπόν θα κανονίσω να πέσουν αστέρια και αύριο στις 13 να γουστάρετε το σκηνικό παρέα.
-Νιώθω ότι με ρίχνεις πάλι αλλά τέλος πάντων ας είναι. Θα πέσουν σίγουρα έτσι;
-Ναι βρε μη μασας, βγες στο μπαλκόνι κατά τις 3:00 που θα φαίνονται καλύτερα. Από τον έρημο πλανήτη σου θα φαίνονται μια χαρά
-Εγινε ρε Θεε, άιντε να 'σαι καλά κι ευχαριστώ.

------------------------------------

Νεράιδα όλα τα αστέρια για την πάρτη σου σήμερα, αλλά που'σαι αύριο παίρνω σειρά έτσι;
Ξηγημένα πράγματα

Μουσικός Δίαυλος - Reunion Party

2 Σεπτεμβρίου το Reunion Party του Μουσικού Δίαυλου
Σύντομα περισσότερα...

Πολύτροπον

100 τα posts για το Zpiderland και αποφάσισα να αφήσω στην άκρη την οργή (ίσως σας πω άλλη φορά) και να γράψω κάτι πιο ευχάριστο-νοσταλγικό, έτσι για να μη με λένε γκρινιάρη - Σπύρο ξέρεις εσύ.

Μια φορά κι έναν καιρό υπήρχε ένα μπαρ το 'Πολύτροπο'. Το μοναδικό ροκάδικο σε ακτίνα 1 χιλιομέτρου. Όποιος έχει κάνει μια βόλτα στην Αρετσού καταλαβαίνει τι εννοώ. Το μπαρ αυτό υπήρξε στέκι της παρέας μου για 4 περίπου χρόνια. 4 χρόνια πρωί - μεσημέρι - βράδυ εκεί μας έβρισκες. Όλοι σχεδόν δουλέψαμε εκεί κατά διαστήματα. Dj's τα αγοράκια - σερβιτόρες τα κοριτσάκια.
Τον Οκτώβρη του 1998 ήρθε η σειρά μου. Οι ένδοξες μέρες του μαγαζιού είχαν φύγει ανεπιστρεπτί, αλλά δε βαριέσαι το στέκι είναι πάντα στέκι. Ένα βράδυ λοιπόν πήγα στο μαγαζί αποφασισμένος να παίξω εκτός από ροκάκια και μερικά ελληνικά. Όταν λέω ελληνικά δεν εννοώ Βίσση ή Βανδή (που τότε ήταν ακόμη σεμνό κορίτσι) αλλά Μπέλλου και Ξυλούρη. Πήρα από το σπίτι όποιο βινύλιο του πατέρα με ενδιέφερε και με το που πήγε 12 άρχισα να χώνω.
Τα φιλαράκια μου κάθοταν στον πάγκο στα αριστερά του μπαρ και χάζευαν τις 3 κοπέλες που παίζανε μπιλιάρδο. Στη γωνιά του DJ μέσα στο μπαρ εγώ, λίγο πιο δίπλα ο Νεκτάριος ο μπάρμαν και έξω από το μπαρ ο υπεύθυνος του μαγαζιού (για εκείνη την περίοδο) ο Γιάννης μαζί με το φιλαράκι του τον Μπάμπη. Κοινώς με το ζόρι έβγαινε 11άδα.
Οι σχετικοί δίσκοι ήταν δεν ήταν καμιά 10ρια κι αυτοί. Πικαπ υπήρχε μόνον ένα, οπότε προσπαθούσα να βάζω όσο το δυνατόν περισσότερα κομμάτια από κάθε δίσκο και μετά σειρά έπαιρνε ο επόμενος. Από τον δίσκο που βρίσκοταν στο πικαπ είχαμε ήδη ακούσει το 3ο κομμάτι, ενώ εκείνη τη στιγμή τελείωνε το 4ο. Ήθελα να ακούσουμε και το 1ο πριν τον αφήσω στην άκρη. Για να μην ακουστεί όλο το κενό που υπάρχει πριν αρχίσει να πάιζει το 1ο κομμάτι του δίσκου ήξερα ότι θα πρέπει να αφήσω τη βελόνα λίγο πιο μέσα και όχι στην άκρη του βινυλίου. Λίγο το αλκοόλ που ήταν άφθονο, λίγο η μισοσκοτεινή ατμόσφαιρα του μαγαζιού, αναρωτιόμουν πόσο γρήγορα θα μπορέσω να κάνω την αλλαγή. Το 4ο κομμάτι τελειώνει - σηκώνω αμέσως τη βελόνα - την αφήνω με τη μία χωρίς να πολυσημαδέψω - και ΑπΙστευτΟ. Το κόμμάτι ξεκίνησε ακριβώς στο σημείο που άφησα τη βελόνα. Έκανα την αλλαγή σε χρόνο dt, τόσο γρήγορα που με ενόχλησε το γεγονός πως δεν ακούστηκε λίγο scratch από το δίσκο.. Ειλικρινά δεν ξέρω πόσοι Djs' ή ηχολήπτες θα μπορούσαν να πετύχουν τόσο γρήγορη αλλαγή υπο των συγκεκριμένων συνθηκών.
-Τι έκανες ρε άνθρωπε!
μου φώναξε ο Γιάννης που ήταν και ο μοναδικός στο μαγαζί που κατάλαβε τι παίχτηκε κι εγώ του χαμογέλασα πονηρά. Ήταν απλά μια στιγμή. Μια στιγμή που δε θα μπορούσε καν να αποσπάσει την προσοχή της Μαρίας που σημάδευε την 8 στο μπιλιάρδο. Μια στιγμή που δε θα μπορούσε να αποσυντονίσει τον Νεκτάριο που γέμιζε 2 μέτρα παραπέρα το ποτήρι του με ουίσκυ. Ήταν όμως η στιγμή μου. Για μένα οτιδήποτε άλλο συνέβη εκείνο το βράδυ ήταν ασήμαντο.

Εκείνη την εποχή κάναμε αρκετά παρέα με τον Κώστα το μπασίστα, ο οποίος καθόταν δίπλα στο μπιλιάρδο με τα φιλαράκια μου. Κολλημένος με το χιπ χοπ ο Κώστας -εκείνα τα χρόνια τουλάχιστον- ήξερε να εκτιμάει και τα υπόλοιπα είδη της μουσικής.
-Μπράβο ρε Μπίλυ με έκανες και νοστάλγησα, μου είπε για το ωριαίο ελληνικό σετάκι.
Πόσα χρόνια έχω να τον συναντήσω αλήθεια. Μπορούσε άραγε να φανταστεί κανείς εκείνο το βράδυ πως ο Κώστας θα παντρευόταν τελικά τη Μαρία;

Tequiλλλa

Έλα να κρυφτούμε κάτω από τα πορτοκάλια
Εδώ δε θα μας βρουν ποτέ
Άκου με που σε λέω

Λοιπόν τι λέγαμε

Αφιερωμένο σε Crazy monkey και discolata